Korenbloem-
blauw
Korenbloem-
blauw
Korenbloemblauw
Korenbloemblauw
Korenbloem-blauw
Korenbloemblauw
Korenbloemblauw
Korenbloemblauw
De Studio van Korenbloem-blauw
TV-uitzending van 6 juni 2019
We vertellen in dit programma over hoe mensen de moeilijke jaren van 40-45 hebben doorgemaakt in Vlaanderen en Nederland, maar ook elders.
Zo verneemt u de komende weken hoe een boerenknecht uit Cadzand met de Duitsers mee moest naar ons land, hoe een Joodse dame op zoek ging naar het lot van haar ouders, en hoe een Vlaamse jongen de bombardementen van Londen meemaakte. En we brengen u nog vele andere ontroerende of spannende verhalen. Zoals vandaag dat van Edmond en Frieda.
‘Er was wel leven in het dorp, er mocht geen muziek gemaakt worden, maar dat gebeurde veel op locaties. Clandestien’.
‘Ik kon niet dansen, ik durfde het niet, maar ik heb het vlug geleerd!
Met doorsnee soldaten waren er nooit problemen, wel met Feldgendarmen. Zij intimideerden iedereen op hun motorfiets. Kameraadjes hadden de letters RAF in het zand gekerfd. Een gendarme sleurde hen naar hun ouders: nog één waarschuwing, en ze zouden worden gedeporteerd ...’
Een getuige vertelt :
Ja, hij mocht een officiersopleiding volgen. Poolse professoren die in een concentratiekamp hadden gezeten gaven les. In ‘39 waren ze naar de universiteit van Krakau gelokt. Ze dachten dat ze geconsulteerd zouden worden, maar ze werden gedeporteerd. Een van hen keek altijd naar beneden. Toen Edmond hem een vraag stelde zodat hij wel moest opkijken, keek hij hem toch recht in de ogen.
Die blik zou Edmond blijven achtervolgen: de diepe, onnoemelijke treurnis die erin lag.
Niet zo lang geleden had hij voor het eerst de zee gezien, en nu zat hij op een Brits konvooischip, nabij Suthampton, midden in de nacht. En hij vroeg aan een makker:
‘ Waar varen we naartoe?’
‘ Naar Frankrijk, om de geallieerden te ondersteunen.’
‘ Sst. De motoren liggen stil. De lichten gaan uit.’
‘ Kijk ginds!’
‘ Een lichtflits!’
‘ Ze torpederen een schip van ons!
Roland Bergeys
Leentje De coninck
